خیال خیس

لطفن دست‌ها‌ی‌تان را روی پستان‌های معشوقه‌ی‌تان بگذارید و پاهای‌تان را شبیه خمیازه‌های سر صبحِ کارمندِ بانک، در دهان‌تان با نعنایِ خمیردندان‌های وطنی کش بیاورید و برای موهای‌تان قصه‌هایِ تازه‌تری از رنگ و مو و شانه‌یِ سر، سَر بدهید و شعرهایِ خشک و تَرتان را توی آستینِ مَردهای غریبه در سایه‌یِ دیوارهایِ پیچک پیجِ شهر تُف کنید و نگرانی‌تان را برای آرامش، سلامتی، بوسه‌های بیکاره، آغوش‌های خالی، بی‌خوابی‌های مزمن، تن‌های فرتوت، تخت‌های خالی و بی‌عشقی‌هایِ مکرر؛ در سکوت و سرما بخوابانید و اجازه بدهید هوایِ سنگین و‌ خاکستری شهر تنها رنجِ این روزها باشد.نیش‌های‌تان را غلاف کنید، کنایه‌های‌تان را کنار بگذارید و دست از سرِ جان و جنون دیگران بردارید. خیال خیس...ادامه مطلب

در پیشواز از این خیالِ دورِ پَزَنده و آویختنِ خیال و خاطره به زمستان، در تابستانی‌ترین ساعت امروز، از میان پستان‌هایی سوخته و عطری ریخته، مرا به سرما، به کِزکِز استخوان‌سوزِ دوری، مرا به سیاهِ زمستان، به قصه‌یِ فراموشی بخواهانید «او شخصن مرا نمی‌خواهد».

خیال خیس...

هر صبح که از بی‌خوابیِ دیشب جانِ‌ سالم به‌در می‌برم، دست بر شانه‌هایم می‌گذارم و با خودم‌ می‌گویم: «برخیز عزیزِ من؛ چه ضیافتی بود جوانی، حالا که ته‌کشیده‌است، برخاسته‌ای!»

_____عنوان: كاظم رضا

خیال خیس...

+هوا از جسم ام عبور می کند / اما تو عبور نمی کنی سرما اینجا آنقدری است که گرمیِ ریزِ شومینه می دود زیر پلک ها و دلِ آدم غنج می رود برای فرورفتن. نشسته ام به تماشای Chinatown، یادم می افتد به حرفهایش که نوشته بود؛ "یازده سال قبل از به دنیا آمدنت این فیلم ساخته شده است. یک رنج دارد و کمی حرف. بزرگتر که شدم دانستم تمامِ علاقه اش به فیلم صرفن بخاطرِ کارگردانش است که چقدر دوستش دارد." دیشب توی آن سرمای خوش که بقیه رفته بودند برایِ تماشایِ شب زل زدم به او. در بستر موهایم را پیچ می دادم دورِ انگشتِ اشاره ی دستِ چپم. بیست سال از اولین باری که فیلم را دیده ام می گذرد. تلفن خیال خیس...ادامه مطلب